Op een winteravond in 2021 zag ik een bericht in Hallo IJburg: “We starten in Maart met Coastal Rowing!” Foto’s met een witte roeiboot en mannen erin, daarboven blauwe luchten en hoge golven. Dit bericht leidde ter plekke op de bank tot een bijzondere ervaring. Een verkwikkende bries streek langs mijn neus, de zon scheen op mijn gezicht en ik hoorde fris water kletteren tegen de boot. Ik wist het meteen, dit moest ik doen en ik gaf me op.
We zaten midden in de Covid periode. Het was winter. We waren veel binnen en niet zoals eerder op de avonden lekker binnen omdat het zo behaaglijk was, maar omdat het moest. We moesten thuiswerken en er was een avondklok. We gingen alleen de straat op voor boodschappen en zelfs dat deden velen niet. De busjes met allerhande artikelen en merken reden door de straten.
Wat lichaamsbeweging betreft liep ik rondjes hard in het park. Of ik liep langzaam en kletsend met vriendinnen. Heel leuk, maar ik snakte naar meer in deze benauwde wereld.
Het duurde daarna vrij lang tot het Maart was, maar na Februari werd het echt Maart met de beloofde blauwe lucht en frisse bries! Op een Zaterdag meldde ik me op het strand bij de containers van de Surfschool. Met een aantal zeer gretige dames vochten we om een plek in de boot. Ik zat op boeg. Nog nooit van mijn leven had ik geroeid, ik ben ook geen zeiler…sterker nog, ik zit nooit op het water en…het was geweldig! Ik kon er niks van, jeetje wat ingewikkeld: oprijden, riemen draaien, gelijk inpikken (?)..mijn hoofd tolde ervan.
Lang verhaal kort: na een clinic en een cursus van 4 keer, kreeg ik de kans om te roeien in een vast team. Samen met deze stoere vrouwen leerde ik redelijk snel een beweging met de riemen te maken die op roeien leek. Na nog een aantal keer automatiseerden de handelingen en kon ik zo nu en dan om me heen kijken zonder dat mijn riemen hopeloos uit de maat gingen en onder de boot hingen.
Nu, na nog een aantal maanden zei de stuur laatst tegen ons dat we echt geen beginners meer zijn. Wow, dat was de bevestiging dat we het behoorlijk onder de knie aan het krijgen zijn.
Ik kreeg waar ik naar smachtte: blauwe lucht ( ook wel soms zeer donker grijze wolken), frisse wind, (soms ook wel wat erg hard), spetterend water (soms wat erg koud)!
Voor een niet op-het -water- mens is dat geen vertrouwde omgeving. De inschatting van de omstandigheden steunt bij mij niet op enige ervaring, ik heb geen referentie kader, dan kan het spannend voelen!
Dankzij de expertise en autoriteit van de stuur, de geoliede samenwerking met de andere roeiers en stabiel vertrouwen in hun en….mijzelf , kan ik het aan. Dit is nog maar het IJmeer… kom maar op echte kust!
Machteld, roeister van het eerste uur bij WV IJburg